مبانی فیزیوتراپی

تعریف : درمان بیمار بوسیله استفاده از تمرین ،ماساژ ،حرارت ، نور ، هوا ، آب ، الکتریسیته و صوت به   منظور تصحیح یا بهبود بیماریهای جسمی ، پیشگیری از ایجاد ناتوانی های فیزیکی و یا انجام تستهایی بمنظور کمک در تشخیص یا درمان بیماری

تاریخچه فیزیوتراپی

روند تکامل فیزیوتراپی را بعنوان یکی از مشاغل قرن بیستم میتوان به سه دوره تقسیم کرد:

1- دوران قبل از جنگ اول جهانی

2- دوران جنگ جهانی اول

3- دوران پس از جنگ جهانی

انواع معلولیت

1.1-معلولیت جسمی(نقص عضو ها ، ضایعات مغزی نخاعی، تغییر شکلها ، نابینایی، ناشنوایی ، سالمندان)

.2- معلولیت ذهنی ( عقب ماندگی ذهنی و بیماریهای مزمن روانی).

3- معلولیت اجتماعی ( متکدیان، معتادان ، زندانیان و…)

فیزیوتراپی (به انگلیسی: physiotherapy) شیوه‌ای از درمان بیماری‌ها و اختلالات عصبی-ماهیچه‌ای-اسکلتی با استفاده از تجهیزات مکانیکی، جریان‌های الکتریکی، مانورهای دستی، تمرینات ورزشی و عوامل فیزیکی دیگر است. در این روشها از ورزش، نور، پرتوهای فرابنفش و فروسرخ، گرما و جریان برق استفاده می‌شود. فیزیوتراپی حیطه‌ای از پزشکی است که هدف آن پیشگیری از بیماری‌ها، درمان، توانبخشی و بالا بردن سطح سلامت می‌باشد.

واژه فیزیوتراپی از «فیزیو= فیزیولوژیک، جسمانی و طبیعی» و «تراپی=درمان»، ساخته شده‌است. در بعضی از منابع لغت اصلی که کلمه فیزیوتراپی ازآن گرفته شده‌است کلمه physiological therapeutics می‌باشد. البته مداخلات درمانی در فیزیوتراپی بخش کوچکی از عملیات آن محسوب می‌گردد. در فیزیوتراپی هدف ارتقای عملکرد جسمانی بدن می‌باشد البته با توجه به تداخل و ارتباط زیاد سیستمهای بدن درمانهای فیزیوتراپی که توسط فیزیوتراپیست انجام می‌شود مستقیم یا غیر مستقیم باعث بهبود عملکرد دستگاه فیزیولوژیک نیز می‌شود مثلاً فیزیوتراپی دستگاه تنفسی موجب بهبود درصد گازهای خون (دی اکسید کربن و اکسیژن) و تغییر میزان اسیدیته خون شده که به نوبه خود می‌تواند باعث بهبود سطح هشیاری شود.

فیزیوتراپیست در این رشته به عنوان درمانگر شناخته می‌شود. با توجه به این که فیزیوتراپی درمان فیزیولوژیک و جسمانی بیماریها است کالبدشناسی و حرکت‌شناسی و فیزیولوژی حرکت از اهمیت بیشتری برخوردار است.