بیماری آلزایمر چیست؟
بیماری آلزایمر، شایع ترین فرم جنون است. هیچ درمان خاصی برای این بیماری وجود ندارد، و در سیر پیشروی آن حال بیمار وخیم تر شده و در نهایت به مرگ می انجامد. در ابتدا روانپزشک و عصب شناس آلمانی، آلویس آلزایمر(که نام بیماری نیز از او گرفته شده) این بیماری را توصیف کرد. اغلب اوقات این بیماری در افراد بالای 65سال دیده می شود، البته شروع بیماری می تواند در سنین پایین تر باشد. در سال2006، 26.6 میلیون نفر در جهان از این بیماری رنج می بردند. پیش بینی می شود در سال 2050 از هر 85نفر 1 نفر به این بیماری مبتلا باشد.
هرچند آلزایمر در افراد مختلف به صورت متفاوتی پیشروی می کند، اما علایم مشترکی نیز وجود دارد. علایم اولیه اغلب به اشتباه “به علت افزایش سن” یا نشانه های استرس، در نظر گرفته می شود. در مراحل اولیه، علامت شایع، سختی در به یاد آوردن وقایع اخیر است. وقتی مورد مشکوکی مشاهده شود، تشخیص بیماری معمولا با تست هایی که توانایی های رفتاری و فکری را ارزیابی می کنند، صورت می پذیرد که با اسکن مغز در صورت امکان نیز همراه است. همانطور که بیماری پیش می رود، علایم به صورت پریشانی، کج خلقی، پرخاشگری، دمدمی مزاجی، مشکلات زبانی، و از دست دادن حافظه ى بلند مدت، ظاهر می شود. همانطور که بیمار ضعیف تر می شود به تدریج از خانواده و جامعه فاصله می گیرد. به مرور عملکرد بدن مختل شده و در نهایت به مرگ می انجامد. از آنجاکه این بیماری در هر فردی متفاوت است، پیش بینی این که چگونه فرد را تحت تاثیر قرار خواهد داد مشکل است. آلزایمر تا پیش از این که به طور کامل نمایان شود به مقدار نامعلومی رشد می کند، و می تواند تا سالها ناشناخته بماند. به طور میانگین، پس از تشخیص بیماری، بیمار 7سال دیگر عمر می کند. کمتر از 3% افراد مبتلا به آلزایمر بیش از 14سال عمر می کنند.
علت و سیر صعودی بیماری آلزایمر هنوز به طور کامل مشخص نیست. تحقیقات نشان داده است که بیماری همراه است با ایجاد پلاک ها و گره هایی در مغز. درمان های کنونی تنها می تواند به علایم بیماری کمک کند. هیچ درمانی برای متوقف کردن پشرفت بیماری یا برعکس کردن آن وجود ندارد. در سال 2012، بیش از 1000 آزمایش بالینی انجام شد برای تست انواع مختلف نشانه های آلزایمر. شبیه سازی ذهنی، ورزش، و یک رژیم غذایی متعادل به عنوان راه هایی برای به تاخیر افتادن علایم ادراکی (ولی نه پاتولوژی مغز) در افراد مسن سالم، اما هیچ گونه شواهدی مبنی بر تاثیرگذاری آن موجود نیست.
تحقیق
اکوپرشر برای آلزایمر (مشابه طب سوزنی)
محققان در دانشگاه ملی تایوان مطالعه ای را در مورد تست طب سوزنی بر روی بیماران مبتلا به جنون که رفتاری پریشان از خود نشان می دادند، از نوع خفیف آن گرفته تا شدید.
تخفیف بی قراری
بیش از 30نفر مورد مطالعه قرار گرفتند که همگی مبتلا به جنون بوده و با کمک پرستاران زندگی می کردند. (تنها 20نفر تا آخر این مطالعه باقی ماندند–11 نفر یا دچار مشکل شدند و یا بستری شدند). هر کدام لحظاتی دارای پریشانی بودند، و بیش از دو سوم گروه رفتارشان شدید بود.
در مدت 4هفته، هر فرد حداقل به مدت 15 دقیقه، 2 بار در روز و 5روز در هفته طب سوزنی را دریافت کردند. افراد قبل از درمان، بعد از اتمام و یک هفته بعد نیز مورد ارزیابی قرار گرفتند.
نتایج
میانگین رفتار پریشان با نمره ی نزدیک به 80 قبل از شروع آزمایش، 20 نمره پس از دوره ی 4هفته ای کاهش پیدا کرد.
نمره ای که حملات گفتاری را می سنجید از 2.8 به 0.2 رسید
یک هفته بعد از درمان این نمره دوباره به 1.3 رسید
نمره ای که حملات فیزیکی (مانند زدن و خراشیدن) از 5.5 به 0.5 رسید
یک هفته بعد دوباره به 2.1 رسید
ول گشتن بی هدف (اندازه گیری با گام شمار) از 5300 قدم در روز به 2600 رسید
یک هفته بعد دوباره به 3375 افزایش یافت
پنج نکته مهم
پروفسور چان، یکی از نویسندگان مطالعه، به این موضوع اشاره کرده است که خروجی اصلی استفاده از طب سوزنی در این مطالعه این است که آن را می توان به مراقبان آزمایش داد یا در خانه به کمک پرستاران.
محققان از پنج مورد در این مطالعه استفاده کردند.
گفته ها
متخصص شیاتسو و آلزایمر، جین رابرتسون
سالها پیش زمانی که من یک کارگر اجتماعی و دانشجوی شیاتسو بودم، مدتی کارهای داوطلبانه ای را یکبار در ماه، در یک واحد نگهداری مبتلايان به آلزایمر در گلاسگو، انجام می دادم. من ماهی یکبار به آنجا می رفتم. ساکنان آنجا هرگز اسم و یا چهره ی من رو به یاد نمی آوردند ولی زمانی که یک تماس فیزیکی، به عنوان مثال دستم را روی شانه هایشان می گذاشتم، با آنها برقرار می کردم، لذت انتظار داشتن یک تجربه ی خوش آیند در صورتشان هویدا می شد. آنها عادت کرده بودند به لذت بردن از گفتگو در مورد تجربیات گذشته با من، در حالی که من به مدت نیم ساعت بر روی سر و شنه ی آنها را شیاتسو انجام می دادم، بعضی اوقات نیز زانوها و پاها. پس به گونه ای بود که بدن آنها
احساس شیاتسو را به یاد می آورد و ما همیشه با هم در ارتباط بودیم.
ماساژ
اخیرا من لذت می برم از کار کردن به مدت سه سال در یک کلینیک تندرستی برای افراد مسن، تمامی آنهایی که به صورت ذهنی بسیار هوشیار بودند اما در عین حال دچار بیماری های مزمنی بودند. آنها به طور شگرفی از شیاتسو لذت می بردند. من فکر می کنم سالمندان با هر شرایط ذهنی از کمبود محبت رنج می برند و این چیزی است که متخصصان شیاتسو به دنبال آن هستند. اگرچه این طب هنوز جوان است و اکثرا با جوانان و افراد ثروتمند سروکار دارد. بدین خاطر است که ما می بایست توجه بیشتری به خدمات اجتماعی و سلامت بکنیم. این چنین جمعیت وسیعی در بیرون هستند که می توانند از خدمات ما بهره ببرند.
نامه ی دریافتی توسط جامعه ی شیاتسو — داستان موفقیت شیاتسو
موریس رابینسون، اخیرا متخصص خود را که معمولا چندین بار در سال می دید، ملاقات کرد. او نمی توانست توضیح بدهد که چرا رابینسون ادامه می دهد تا این سطح از بهبود را برقرار کند، و چرا گفتار او تا این حد پیشرفت کرده اما در حالیکه یک سال بود که از آن دست کشیده بود.
من علاقه مندم که جامعه ی شیاتسو و جامعه ی آلزایمر این داستان را بدانند چرا که می تواند به سایر مبتلايان به آلزایمر شانس بهبود بدهد مانند همسر من. آلزایمر شرایط وحشتناکی است، نه تنها برای فرد مبتلا بلکه برای خانواده و مراقبان وی که تنها ناظر به سراشیبی رفتن آنها هستند. مهلک است.
،همسر من چند سال است که از آلزایمر رنج می برد. در جولای 2005، روزنامه ی محلی ما داستانی را در مورد یک گروه از دانش جویان سال دوم مدرسه ی ناتینگهام منتشر کرد که به رایگان شیاتسو ارائه می کردند. ما هر کاری که می توانستیم انجام دادیم اما فایده ای نداشت و وی هر روز در مورد شرایط خودش افسرده تر می شد. برای سالها او با مردم صحبت نمی کرد، چرا که موقع حرف زدن لکنت داشت و خجالت می کشید. چشمهایش مرده به نظر می رسید؛ در دنیای کوچک خود غرق شده بود و به مشخصا افسرده شده بود. همچنین در حرکت دادن و کنترل پاهایش نیز مشکل داشت.
من فکر کردم که شیاتسو می تواند به او کمک کند و با یکی از آن دانش آموزان که در نزدیکی ما هم زندگی می کرد، ارتباط برقرار کردم. او بسیار صادق بود و به من گفت که مطمئن نیست که شیاتسو بتواند به آلزایمر کمک کند ولی مشتاق بود که او را ببیند. شوهر من یک جلسه ی 45دقیقه ای داشت و تاثیر آن فوری بود! من در طول جلسه کنار او نشسته بودم و او هیجان زده شده بود. برای اولین بار او را آرام دیدم. چشم هایش زنده شده بود و لبخند می زد. او همچنین روغن ماهی امگا3 نروژی را تجویز کرد که ما آن را با پست سفارش دادیم. در صفحه ای که در مورد سایر فواید آن نوشته آمده است؛ برای کلیه ها، افراد مسن و مشکلات مغزی بسیار مفید است. 6ماه پیش موریس شروع به مصرف آن کرد.من فکر می کنم دو چیز بدون شک این بهبود را حاصل کرد.
بعد از ماه ها شیاتسو منظم، گفتار او شروع به بهبود کرد و او حالا با تمام افراد غریبه صحبت می کند- چیزی که هرگز قلبلا نبود- او الان خیلی بهتر است و با خانواده بگو بخند می کند. مراقبان نیز به همان اندازه آسیب می بینند پس تصمیم گرفتم در کریسمس من هم تحت درمان قرار بگیرم. نمی توانم توصیف کنم که چقدر به من کمک کرد، تنها می توانم بگویم احساس فوق العاده ای دارم، آرامم، می توانم با همه چیز کنار بیایم.
او اکنون با کنترل بسیار بیشتری می تواند پاهایش را حرکت بدهد، و دوباره شروع به باغبانی کرده و چند ماه پیش بلند شد و با من رقصید! نه فقط این بلکه به خاطر این که او خیلی بهتر شده به تعطیلات رفتیم برای اولین بار پس از سالها. چیزی که قبلا اصلا مقدور نبود.
یک سال از زمانی که موریس شروع به شیاتسو کرده است، می گذرد. در ابتدا به خودم می گفتم که امید زیادی نداشته باشم، چرا که شاید این بهبود موقتی باشه، اما پس از گذشت یک سال این بهبود چیزی جز یک داستان واقعی از موفقيت این درمان فوق العاده نیست.
ما برای جامعه های آلزایمر در لندن، دربی و ناتینگهام نامه نوشتیم و امیدواریم که با ما ارتباط برقرار کنند و این پیام را به مبتلايان برسانند. من و موریس با رادیو ناتینگهام تماس گرفتیم تا آنها به ما کمک کنند تا صحبت در مورد شیاتسو را پخش کنیم. ما به صورت زنده در رادیو ناتینگهام حضور پیدا کردیم به همراه متخصص موریس.
در پایان سال 2006 من و موریس از 4 تعطیلات لذت بردیم، ما با هم باغبانی می کنیم، کارهای منزل را انجام می دهیم و 8کیلومتر پیاده روی می کنیم-قبل از شیاتسو موریس بر روی صندلی می نشست.
در مورد این که آیا شیاتسو می تواند برای همه مفید باشد، نظری ندارم، اما می دانم که متخصصان شیاتسو در لندن نتایج خوبی را با مبتلايان به آلزایمر داشته اند و شدیدا به مردم توصیه می کنم که آن را امتحان کنند. با جامعه ی آلزایمر تماس گرفتیم تا ببینیم که آیا مایل هستند تا در مورد بهبود موریس با شیاتسو کار رسانه ای انجام بدهیم که بلافاصله پذیرفتند چرا که ما می خواهیم به دیگر مبتلايان کمک کنیم. می خواهیم به مراقبان نیز بگوییم به آنها نیز می توان کمک کرد.
“شیاتسو شوهرم را به من بازگرداند، البته نه معالجه شده، ولی بسیار شبیه به گذشته اش طوری که حتی تصورش را هم نمی کردم”
مترجم: ندا شاه حسینی